Iedere dag mag ik tijdens het coachen met paarden weer kleine wondertjes aanschouwen. Zo ook laatst met Ilse van 7, Yousef van 11 en Wahid van 13. (De namen heb ik veranderd).
Ilse was al vaker bij me op de boerderij geweest. Een verlegen, teruggetrokken meisje wat moeilijk meekomt in de klas en weinig vriendinnetjes heeft. Als ze iets niet begrijpt, durft ze het niet aan de juf te vragen en moeder maakt zich zorgen om haar dochter.
De broertjes Yousef en Wahid komen voor de eerste keer. Yousef is autistisch en is moeilijk te bereiken. Rent steeds weg of praat overal doorheen als er iets wordt uitgelegd. In het gezin gaat er veel aandacht naar Yousef en moeder heeft haar handen vol om de rust bewaren. Wahid is erg druk en is net begonnen op de middelbare school. Hij wil een stoere jongen zijn en is bang dat als hij dit niet is, hij uitgelachen wordt. Zijn moeder moest hem naar de boerderij sleuren, want iets doen met paarden was toch voor meisjes? Stel dat iemand hem zou zien van school?
We starten met een rondje over de boerderij. Ik vraag Ilse of ze wil vertellen hoe ze heet en welke klas ze zit. Ze vertelt het heeeel zachtjes. De jongens doen het ook en rennen weer weg. Ik vraag Ilse of ze de jongens alle dieren wil laten zien, omdat zij tenslotte de weg hier al weet. Ze stapt naar ze toe en neemt ze mee op sleeptouw. “Dit zijn de varkens, ze zijn heel lief, maar stinken een beetje”. “Juf, mag ik ze aaien?” “Ja hoor” en de jongens stappen het hok in. “Kom maar Ilse, ze vallen best mee. Ze zijn eigenlijk wel lief”. Ilse loopt ook het hok in en blijkt veel minder bang dan de jongens. Ik zie haar groeien. Yousef raakt het varken aan en veranderd. Ineens is er contact. Hij kijkt me aan en vertelt hoe het varken voelt. En dat ie van die gekke geluidjes maakt. Moeder staat erbij en is verbaasd dat haar zoon rustig is en de tijd neemt om dit dier te ontdekken. En mij aankijkt als hij iets vertelt.
Ilse gaat door en neemt ze mee naar de pauwen, cavia’s, geiten, konijnen en schapen. De schapen zijn een beetje bang en lopen weg als er 3 kinderen het weiland in komen rennen. Ik vertel dat als ze heel rustig lopen en goed uitademen het misschien beter gaat. En de opdracht wordt: probeer zo rustig mogelijk te zijn als je naar de schapen toe loopt, zodat je er 1 kan aaien. Ilse gaat voorop. Dit had ze eerder gedaan. “Kijk juf! Zij kan er één aaien!” Ik moedig ze aan om het ook te proberen. Uiterste concentratie en ze blazen flink uit. Yousef is er bijna en gaat op z’n knieen zitten. Uiterst voorzichtig aait hij het schaap met 1 vinger. Ook zijn broer wil dit proberen en daar staan ze, met zn drietjes in het weiland. Eerst bij 1 schaap en later staat de hele kudde om hun heen. 10 schapen en alles kan worden geaaid en geknuffeld. De kids zijn in opperste concentratie en bewust dat de schapen zo weer weg kunnen rennen als zij te druk worden. Ze voelen, aaien, ruiken aan de schapen en kletsen met elkaar over hoe ze het verder moeten aanpakken. Mijn hart groeit verder en de moeders zijn verbaasd over hun eigen kids.
Door naar de paarden. Daar kwamen ze tenslotte voor. “Mijn moeder is wel bang voor paarden.” zegt Ilse. En Wahid verzekert Yousef ervan dat je nooit achter een paard mag staan. “Dat is heel gevaarlijk!”. We gaan het weiland in en ik vraag de moeders ook mee. De kids vinden het geweldig! “Kom maar mam, het is echt niet eng”. Ik stel ze voor aan pony Fleur. Ilse begint gelijk alles te vertellen wat ik haar ooit over Fleur heb verteld. Hoe oud ze is en wat ze eet en dat ze heel lief is. Ik ben verbaasd dat ze alle details onthouden heeft. De jongens willen heel graag dichterbij komen, maar vinden het toch spannend. “Kom maar” zegt Ilse. Hier ligt een borstel, dan gaan we haar kammen. Dat vindt ze lekker”. En deelt de borstels uit. Yousef stapt over zijn laatste stukje angst heen en gaat Fleur aaien. Wahid komt ook en in een paar seconden hangen beide jongens met 2 armen over de rug en hals van Fleur om te knuffelen. Ilse moet er om lachen. Fleur graast rustig door.
Ze vertellen hun moeder dat Fleur zo zacht en warm is. Moeder is in tranen omdat ze haar zoons zo rustig en puur ziet en Yousef zoveel contact maakt. Ilse vertelt de jongens welke borstel ze waarvoor moeten gebruiken en nodigt haar moeder uit om mee te doen. Wauw! moeder stapt ook over haar angst heen en gaat meedoen. Ilse is weer een stukje groter ‘gegroeid’. “Zie je wel mam, ze is echt heel lief. Je hoeft niet bang te zijn.” Mama staat met tranen in haar ogen naast haar dochter, samen borstelen ze Fleur. Yousef en Wahid vertellen elkaar dat dit, naast voetbal, hun lievelingsport is. En vragen hun moeder of ze ook op deze ‘sport’ mogen.
En ik? Ik was al gesmolten bij de varkens, daarna weer bij de schapen en nu weer bij pony Fleur. Ouwe trouwe Fleur, waar ik altijd op kan vertrouwen
. Ik zag een klein meisje 2 meter groter groeien, een jongen leren contact maken met zichzelf en anderen en een andere jongen zijn masker afgooien. Ook zag ik 2 moeders vol trots en vertrouwen genieten van hun kinderen. Wauw! Wat een wondertjes!